Adam Zagajewski

Ur. 21 czerwca 1945 we Lwowie. Poeta, eseista, krytyk literacki, prozaik, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Gliwicach. Od 1963 mieszkał w Krakowie, gdzie studiował filozofię i psychologię na UJ. Przedstawiciel Nowej Fali, współautor (wraz z Julianem Kornhauserem) głośnego manifestu Świat nie przedstawiony (1974). W latach 1972-73 był redaktorem działu literackiego „Studenta”. Po podpisaniu w 1975 „Listu 59” objęty zakazem druku. Od 1982 mieszkał w Paryżu, od końca lat 90. spędzając kilka miesięcy w roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadził zajęcia z creative writing w University of Houston. W roku 2002 powrócił do Krakowa, dzięki czemu do roku 2006 odbyły się tutaj czterokrotnie organizowane w wyniku jego współpracy z University of Houston Seminaria Poetyckie. Obecnie wykłada literaturę w University of Chicago. Jest członkiem redakcji „Zeszytów Literackich” od początku istnienia pisma.

Najważniejsze książki poetyckie: Komunikat (1972), Sklepy mięsne (1975), List. Oda do wielości (1982), Jechać do Lwowa i inne wiersze (1985), Płótno (1990), Ziemia ognista (1994), Pragnienie (1999), Powrót (2003), Anteny (2005), Niewidzialna ręka (2009). Z tomów eseistycznych wymienić należy Solidarność i samotność (1986), Dwa miasta (1991), W cudzym pięknie (1998), Obrona żarliwości (2002) i Poeta rozmawia z filozofem (2007).
Należy do najczęściej tłumaczonych poetów i eseistów polskich. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród międzynarodowych, w tym Prix de la Liberté (1987), Nagrody Vilenica (1996), Nikolaus Lenau Preis (2000), Nagrody Tomasa Tranströmera (2000) i Neustadt Prize (2004). W roku 2002 został przyjęty w poczet Bawarskiej Akademii Sztuki i Literatury.