Ur. w 1949 roku w Chorwacji (wówczas Jugosławia). Ukończyła komparatystykę literacką oraz filologię rosyjską na Uniwersytecie w Zagrzebiu i przez dwadzieścia lat pracowała tam w Instytucie Teorii Literatury, z sukcesem łącząc karierę pisarską i akademicką. Jako naukowiec interesowała się szczególnie rosyjską kulturą awangardową. Przez wiele lat była jednym z redaktorów międzynarodowego projektu Pojmovnik ruske avangarde, (Słownik awangardy rosyjskiej), opublikowała książkę o współczesnej prozie rosyjskiej (Nova ruska proza, 1980). Tłumaczyła na chorwacki m.in. Borysa Pilniaka i Daniła Charmsa, redagowała antologie rosyjskiej literatury współczesnej (Pljuska u ruci, 1989).
W byłej Jugosławii Dubravka Ugrešić była najlepiej znana jako autorka prozy i opowiadań: Poza za prozu, 1978; Stefica Cvek u raljama života, 1981 (Stefcia Ćwiek w szponach życia, 2002); Život je bajka, 1983; Forsiranje romana-reke, 1988 (Przekraczanie powieści rzeki, 1992). To ostatnie dzieło wyróżnione zostało prestiżową nagrodą literacką NIN za najlepszą powieść roku. Pisała także scenariusze telewizyjne i książki dla dzieci.
W roku 1991, kiedy wybuchła wojna w Jugosławii, Ugrešić zajęła zdecydowanie antynacjonalistyczne i antywojenne stanowisko. Zaczęła pisać krytycznie o nacjonalizmie (zarówno chorwackim, jak i serbskim), głupocie i zbrodniczości wojny, szybko stając się celem ataków nacjonalistycznych mediów, polityków, pisarzy i zwykłych obywateli. Ogłoszono, że jest „zdrajczynią”, „wrogiem publicznym” i „czarownicą”, skazano na ostracyzm, znosiła stałe i brutalne ataki ze strony mediów. W 1993 r. wyjechała z Chorwacji.
Po wyjeździe za granicę Dubravka Ugrešić nie przestała pisać. Opublikowała m.in. powieści: Muzej bezuvjetne przedaje (Muzeum bezwarunkowej kapitulacji, 2002), Ministarstvo boli (Ministerstwo bólu, 2006), zbiory esejów: Americki fikcionar (Amerykański fikcjonarz, 2001), Kultura lazi (Kultura kłamstwa, 1998), Zabranjeno citanje (Czytanie wzbronione, 2004), Nikogo nema doma (Nikogo nie ma w domu, 2008). Jej eseje ukazywały się w pismach amerykańskich (“Context”, “The Hedgehog Review”) i europejskich (jak “Vrij Nederland”, “NRC Handelsblad”, “Die Zeit”, “Neue Zürcher Zeitung”, “Die Welt Woche”, i in.). Okazjonalnie wykłada na amerykańskich i europejskich uniwersytetach. Jej książki przetłumaczono na ponad 20 języków, ona sama otrzymała liczne ważne europejskie nagrody literackie. Obecnie mieszka i tworzy w Amsterdamie.

