Janusz Szuber

Poeta i pisarz urodzony w Sanoku w 1948 r. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Pierwsze utwory zaczął spisywać w wieku 20 lat, ale pomimo namów Zdzisława Łapińskiego, swojego ówczesnego wykładowcy, przez długi czas nie zdecydował się ich opublikować. Debiut nastąpił dopiero w 1994 r. na łamach „Tygodnika Sanockiego”. Ogłoszone wtedy wiersze zapewniły poecie zwycięstwo w konkursie „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze”. Rok później z pomocą kuzynki wydał tzw. pięcioksiąg: Paradne ubranko i inne wiersze (1995), Apokryfy i epitafia sanockie (1995), Pan Dymiącego Zwierciadła (1996), Gorzkie prowincje (1996) oraz Srebrnopióre ogrody (1996). Od tego czasu ogłosił kilkanaście tomików wierszy, w tym trzy wybory poezji – O chłopcu mieszającym powidła (1999), Lekcja Tejrezjasza i inne wiersze wybrane (2003) oraz Pianie kogutów (2008). Ostatnio ukazał się zbiór Powiedzieć. Cokolwiek (2011). Utwory Szubera były publikowane na łamach „Kultury”, „Odry”, „Zeszytów Literackich” oraz „NaGłosu”. Twórczość poety została też przełożona na kilkanaście języków, w tym angielski, francuski, niemiecki, hiszpański i włoski.

Późny debiut Szubera spotkał się z bardzo entuzjastycznym przyjęciem krytyków, którzy już w pierwszych recenzjach podkreślali dojrzałość stylu poety. Wraz z kolejnymi tomikami systematycznie powiększała się lista zdobywanych wyróżnień, wśród których można wymienić Nagrodę Literacką im. Barbary Sadowskiej (1996), Nagrodę Poetycką im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1996) i Wielką Nagrodę Fundacji Kultury (1999). Dwukrotnie był laureatem Nagrody Miasta Sanoka w dziedzinie literatury (1995, 1998).

W 2008 r. z okazji sześćdziesiątej rocznicy urodzin poety w Bibliotece Uniwersytetu Rzeszowskiego zorganizowano sesję naukową poświęcono jego twórczości, w trakcie której zaprezentowano dedykowane mu prace plastyczne.

Szuber jest członkiem PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.