Lew Rubinstein

Poeta i eseista urodzony w Moskwie w 1947 r. Ukończył studia filologiczne. Debiutował pod koniec lat 60., wydając swoje utwory w wydawnictwach podziemnych oraz na Zachodzie. W Związku Sowieckim wiersze ukazały się dopiero dekadę później. Początkowo Rubinsztejn wzorował się na stylistyce takich twórców, jak Osip Mandelsztam, Borys Pasternak czy Anna Achmatowa, z czasem jednak porzucił próby imitacji na rzecz w pełni autorskich kompozycji. Od samego początku był blisko związany ze środowiskiem malarskim, które najlepiej orientowało się w nowych prądach w sztuce, stanowiąc wyznacznik ówczesnej awangardy. Razem z Dmitrijem Prigowem i Wsiewołodem Niekrasowem zaliczany do twórców oraz czołowych przedstawicielu konceptualizmu moskiewskiego, którego nadrzędnym celem było szokowanie odbiorcy. Praca w bibliotece zainspirowała Rubinsztejna do stworzenia „kart-artu”, formy zapisu poetyckiego, zgodnie z którym rozbite na pojedyncze zdania utwory są umieszczane na fiszkach. Otrzymywane w ten sposób kompozycje, stanowiące często zlepek cytatów, mogą być odczytywane w losowej kolejności, dopuszczając bardzo różnorodne interpretacje.

Twórczość Rubinsztejna obejmuje wiersze oraz zbiory esejów. Jego teksty były dotąd tłumaczone m.in. na angielski, niemiecki, fiński, hiszpański i polski. W 1999 r. poeta otrzymał Nagrodę im. Andrieja Biełego – symbolicznego rubla i butelkę wódki. Brał udział w licznych międzynarodowych festiwalach literackich i muzycznych. Regularnie publikuje felietony na łamach pisma internetowego grani.ru