Urodził się w Kunsan w północnokoreańskiej prowincji Cholla 1 sierpnia 1933 roku, gdy Korea znajdowała się pod panowaniem japońskim. Ceniony poeta, eseista i pisarz koreański o ogromnym dorobku (szacowanym na ok. 135 książek!) i niezwykłej biografii. W wieku lat ośmiu studiował klasyczne teksty chińskie, natomiast gdy miał lat dwanaście, zaczął pisać wiersze. Podczas wojny koreańskiej w 1950 r. wcielony siłą do wojska przeżył załamanie nerwowe, podejmując pierwszą próbę samobójczą. Jeszcze przed zakończeniem wojny wstąpił do klasztoru buddyjskiego, zostając uczniem wielkiego mnicha Hyo Bonga. Przez dziesięć lat praktykował medytację Zen, niemal bez przerwy podróżując po kraju. W 1957 założył „Buddhist Newspaper” i zaczął publikować eseje i wiersze. W 1962, będąc już znaną postacią w kręgach buddyjskich, głównym mnichem w świątyniach Chondung i Haein, zaskoczył wszystkich, ogłaszając w prasie swój „Manifest rezygnacji” i porzucając wspólnotę buddyjską.
Na lata 1963-66, wypełnione nauczaniem języka i sztuki koreańskiej, przypadają kolejne kryzysy i próby samobójcze, bezsenność i nadużywanie alkoholu. Po okresie nihilistycznych manifestów, zawartych w wielu wierszach, powieściach i esejach, w 1973 kolejny zwrot: Ko Un angażuje się w bieżące wydarzenia polityczne i społeczne, występując przeciwko władzom i włączając się w walkę o prawa człowieka. Po powstaniu w 1974 Stowarzyszenia Pisarzy dla Budowania Wolności zostaje jego pierwszym sekretarzem generalnym. Inwigilowany przez służby bezpieczeństwa, wielokrotnie aresztowany, spędza dłuższe okresy w więzieniach, gdzie jest torturowany. Po otrzymaniu w 1980 wyroku dożywotniego więzienia w dwa lata później zostaje ułaskawiony i zwolniony. Omal nie traci życia podczas głośnej masakry w Kwangju w maju tegoż roku.
W jego życiu następuje nowy okres: wraz ze świeżo poślubioną żoną Sang-Wha Lee osiedla się na wsi w Ansong, gdzie rodzi się jego córka Cha Ryong. Jednocześnie jest to czas niezwykle płodny dla Ko Una jako pisarza, ogłasza on liczne tomy wierszy, powieści i esejów, pierwszą serię Dzieł zebranych (20 tomów!), autobiografię w 5 tomach, 15-tomową edycję dzieła Dziesięć tysięcy istnień. W 1989 jest po raz czwarty więziony. Pełni funkcje przewodniczącego Stowarzyszenia Artystów Koreańskich (1989-90) i Związku Pisarzy Literatury Narodowej (1992-94). W latach 1994-98 wykłada jako resident professor w Kyonggi University, w 1999 jest gościem Yenching Institute w Harvard University i wykłada współczesną poezję koreańską na University of California w Berkeley. W 1997 spędza 40 dni na świętej górze Khailas w Himalajach, a w 1998 odwiedza Północną Koreę za aprobatą jej rządu.
W ostatnich latach ogłosił m. in.: poezje Wyspa Dokdo (1995), Kamienny posąg (1997), Szepty (1998), dwutomowe Południe i Północ. Wiersze himalajskie (2000), eseje Na Living Plaza (1997), zaś w jednym tylko roku 1999 poemat epicki Daleka, daleka droga, dwutomową powieść Góra Sumi, teksty z podróży Moje góry i rzeki i książkę krytycznoliteracką Poranek z poezją.
Ko Un jest laureatem licznych nagród, w tym dwukrotnie Koreańskiej Nagrody Literackiej (1974 i 1987) i Manhae Bhuddist Literature Prize (1999), szwedzkiej „Cikada Prize” (2006), Lifetime Achievement Prize (Griffin Fund for Excellence in Poetry), Nagrody Koreańskiej Akademii Sztuki (2008), uhonorowano go także jedynym norweskim medalem za osiągnięcia literackie: Bjornson Order for Literature (2005). Jego książki tłumaczono na najważniejsze języki europejskie, a także na japoński i chiński. W Ameryce jego buddyjskie poematy ukazywały się z przedmowami Allena Ginsberga i Gary Snydera. W Polsce ukazał się wybór jego wierszy Raptem deszcz (2009).
Dużo podróżuje, wykładając i czytając wiersze od Meksyku i Ameryki, przez Japonię i Australię, po Francję, Holandię i Niemcy. Po raz pierwszy gościł w Polsce w czasie Krakowskiego Spotkania Poetów „Poezja między piosenką a modlitwą” (2000). Mieszka na wsi w Amsong, o dwie godziny drogi od Seulu.

